ຄູ່ມືການດໍາລົງຊີວິດໃນເກົາຫລີ

ໃນປະເທດເກົາຫຼີ ທີ່ຢູ່ອາໄສໄດ້ແກ່ເຮືອນດ່ຽວ, ອາພາດເມັ້ນ, ສະຕູດີໂອ (ໃນພາສາເກົາຫຼີເອີ້ນວ່າ “ອ໋ອບຟິດໂທ”), ເຮືອນ Multiplex, ເຮືອນທີ່ມີີຫຼາຍຄອບຄົວອາໄສຢູ່ນຳກັນ, ແລະ ອື່ນໆ. ໃນປະຈຸບັນປະຊາຊົນເກົາຫຼີ ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນຕົວເມືອງ ມັກຢູ່ໃນທີ່ຢູ່ອາໄສທີ່ມີຫຼາຍ ຫ້ອງເຊັ່ນ: ອາພາດເມັ້ນ ເພື່ອຄວາມສະດວກສະບາຍກ່ວາ. ຄົນເກົາຫຼີ ໃຫ້ຄວາມສຳຄັນໃນ ການເປັນ ເຈົ້າຂອງບ້ານຂອງຕົນເອງ. ລາຄາ ເຮືອນໃນປະເທດເກົາຫຼີ ແພງຫຼາຍ ແລະ ເຮືອນໃນເມືອງຫຼວງ ກໍ່ແພງກ່ວາໃນ ເຂດຊົນນະບົດຫຼາຍ.

ເມື່ອທ່ານຊື້ເຮືອນ ທ່ານຕ້ອງເບິ່ງຕຳແໜ່ງການຕັ້ງເຮືອນ, ທິດທາງ, ຄວາມສະດວກໃນການເຂົ້າເຖິງເຮືອນ, ສະພາບແວດລ້ອມ ອ້ອມຂ້າງ ແລະ ອື່ນໆ. ເມື່ອທ່ານຕັດສິນໃຈຊື້ເຮືອນ ທ່ານຕ້ອງເກັບສຳເນົາໃບຢັ້ງຢືນ ສັງຫາລິມະຊັບເພື່ອກວດ ສອບຄວາມ ເປັນເຈົ້າຂອງ, ປະກອບເຂົ້າ ໃນການເອົາໄປຊວດຈຳເງິນກູ້ຕ່າງໆ ແລະ ອື່ນໆ ເພື່ອຫຼີກລ້ຽງບໍ່ໃຫ້ທ່ານເສຍ ຜົນປະໂຫຍດ ແລະ ສຸດທ້າຍ ເມື່ອທ່ານເຊັນສັນຍາຊື້ເຮືອນ ຕ້ອງຮັບປະກັນວ່າທ່ານປະກອບຂໍ້ມູນທີ່ຈຳເປັນທັງໝົດໃສ່ໃນສັນຍາ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ທ່ານ ເສຍປຽບ.

ການເຊົ່າເຮືອນໃນປະເທດເກົາຫຼີ ຈະແຕກຕ່າງຈາກປະເທດອື່ນ ໂດຍຕ້ອງຈ່າຍຍເງິນມັດຈໍາໃຫ້ເຈົ້າຂອງເຮືອນ ເພື່ອເປັນການມັດຈໍາລະ ຫວ່າງຊ່ວງທີ່ເຂົ້າພັກ. ເມື່ອສັນຍາຄົບກຳນົດ ກໍ່ຈະໄດ້ຮັບເງິນມັດຈໍາທັງໝົດຄືນ ສາມາດເຊົ່າເຮືອນໄດ້ທັງຫຼັງ ຫຼື ເຊົ່າພຽງບາງສ່ວນກໍ່ໄດ້ (ເຊົ່າ 1 ຊັ້ນ, 1-2 ຫ້ອງ ແລະ ອື່ນໆ). ຖ້າຕ້ອງການເຊົ່າທັງຫຼັງ ເງິນມັດຈຳຈະແມ່ນປະມານ 40 – 80% ຂອງມູນຄ່າເຮືອນ. ສັນຍາເຊົ່າ ເຮືອນ ປົກກະຕິຈະແມ່ນໃນໄລຍະ 2 ປີ (1 ປີສຳລັບເຮືອນອ໋ອບຟິດໂທ) ແລະ ຕາມກົດໝາຍ ເຈົ້າຂອງເຮືອນເຊົ່າບໍ່ສາມາດ ຢຸດສັນຍາ ກ່ອນຄົບ 2 ປີ ຫາກຜຼ້ເຊົ່າບໍ່ຍິນຍອມ (ຜູ້ເຊົ່າໄດ້ຮັບການຄຸ້ມຄອງໂດຍກົດໝາຍ). ນອກຈາກນີ້ ອີກຄວາມໝາຍໜຶ່ງແມ່ນ ຜູ້ເຊົ່າສາມາດອາໄສຢູ່ໃນເຮືອນເປັນເວລາ 2 ປີໄດ້ ເຖິງແມ່ນວ່າສັນຍາເຊົ່າພຽງ 1 ປີກໍ່ຕາມ.

ເນື່ອງຈາກພາວະການຖົດຖອຍໃນຕະຫຼາດທີ່ຢູ່ອາໄສ ແລະ ແນວໂນ້ມອັດຕາດອກເບ້ຍຕໍ່າ ທີ່ຍັງຄົງສະພາບຕໍ່ໄປ ເມື່ອບໍ່ນານມານີ້ ກນເຊົ່າ ເຮືອນໃນປະເທດເກົາຫຼີ ໄດ້ປ່ຽນລະບົບການເຊົ່າຈາກຢຽນເຊ (ລະບົບການມັດຈໍໍາ) ທີ່ໄຊ້ກັນມາກ່ອນໜ້ານັ້ນ ໃຫ້ເປັນລະບົບການໜຶ່ງໃນ ແບບຢຽນເຊ (ລະບົບການມັດຈໍາເຄິ່ງໜຶ່ງ) ເຊິ່ງຈະລວມເຖິງເງິນມັດຈໍາກັບຄ່າເຊົ່າລາຍເດືອນ ເພື່ອເປັນຫຼັກຄໍ້າປະ ກັນໃຫ້ແກ່ເຈົ້່າ ຂອງເຮືອນ ໂດຍໃນປະຈຸບັນ ເຮືອນສາມຫຼັງໃນສິບຫຼັງ ໄດ້ໃຫ້ເຊົ່າພາຍໃຕ້ລະບົບການມັດຈໍາເຄິ່ງໜຶ່ງ ໂດຍຜູ້ເຊົ່າຄິດໄລ່ຄ່າເຊົ່າລາຍ ເດືອນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ ທຽບເທົ່າກັບຄ່າມັດຈໍາທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນ (200% ຂອງອັດດອກເບ້ຍເງິນນຝາກທະນາຄານ) ຕົວຢ່າງເຊັ່ນ ສົມມຸດວ່າພາຍ ໃຕ້ອັດຕາດອກເບ້ຍ ທີ່ສູງກ່ວາ ເງິນມັດຈຳຈະເພີ່ມຂຶ້ນຈາກ 300 ລ້ານວອນເປັນ 400 ລ້ານວອນຕະລອດສອງປີ ໂດຍຜູ້ເຊົ່າແບ່ງ 100 ລ້ານວອນທີ່ເພີ່ມຂຶ້ນນີ້ ເປັນຄ່າເຊົ່າລາຍເດືອນ 400,000 ວອນເຖິງ 600,000 ວອນ ແລະ ເງິນມັດຈຳ 300 ລ້ານວອນ ແລະ ຄ່າເຊົ່າລາຍເດືອນ 400,000 ເຖິງ 600,000 ວອນ.

ທ່ານສາມາດເຊົ່າທີ່ພັກອາໄສເປັນລາຍເດືອນໄດ້ ໂດຍຍັງຕ້ອງຈ່າຍຄ່າມັດຈໍາເລັກໜ້ອຍ ເຊິ່ງນ້ອຍກ່ວາຄ່າເຊົ່າ ຂໍ້ດີ ກໍ່ຄືສາມາດຕໍ່ລອງ ຄ່າມັດ ຈໍາໄດ້ ໂດຍຂຶ້ນກັບໄລຍະເວລາທີ່ເຊົ່າ ຫາກສາມາດຈ່າຍເງິນຄ່າເຊົ່າໄດ້ສູງຂຶ້ນ ເງິນມັດຈຳກໍ່ຈະໜ້ອຍລົງ ປົກກະຕິແລ້ວເງື່ອນໄຂ ຂອງວອນເຊນັ້ນ ຂຶ້ນກັບຂະໜາດ, ຈໍານວນຫ້ອງ ແລະ ສິ່ງອຳນວຍຄວາມສະດວກອື່ນໆ ບໍ່ວ່າຈະແມ່ນການເຊົ່າເໝົາຕາມສັນຍາ ຫຼື ເຊົ່າແບບລາຍເດືອນກໍ່ຕາມ, ສໍາລັບເຮືອນແບບ Multiplex ແລະອ໋ອບຟິດໂທຫຼາຍແຫ່ງນັ້ນມັກຈະມີເຄື່ອງ ໃຊ້ໃນເືອນໃຫ້ຢູ່ແລ້ວເຊັ່ນຕູ້ ເຢັນແລະຈັກ ຊັກຜ້າ ແລະ ອື່ນໆ ເປັນຕົ້ນ.

ເປັນທີ່ພັກທີ່ຈັດໂດຍຍບໍລິສັດຫຼື ໂຮງຮຽນ ສໍາລັບຜູ້ເຂົ້າຝຶກອົບຮົມເຕັກໂນໂລຊີການລົງທຶນຂອງຕ່າງປະເທດ (D-3], ແລະ ຄົນງານທີ່ ເຂົ້າ ມາເຮັດວຽກໃນປະເທດເກົາຫຼີ ຜ່ານລະບົບການອະນຸຍາດການຈ້າງງານ ເຊິ່ງມີວີຊ້າອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດວຽກທີ່ບໍ່ຖືເປັນອາຊີບ (E-9],ເຊິ່ງບາງ ບໍລິສັດກໍ່ອາດຈັດຫໍພັກໃຫ້ ແຕ່ບາງບໍລິສັດກໍ່ອາດບໍ່ຈັດໃຫ້.

ການຊອກຫາຫ້ອງ ຫຼື ເຮືອນທີ່ຈະພັກຢູ່ໃນປະເທດເກົາຫຼີນັ້ນ ມີຫຼາຍໆວິທີດ້ວຍກັນ. ວິທີທຳອິດ ເຮົາ ອາດເບິ່ງຈາກໃບໂຄສະນາເຊົ່າເຮືອນ ທີ່ຕິດຕາມແຄມທາງ ເຂົ້າໄປຫາເຈົ້າຂອງເຮືອນໂດຍກົງ ແຕ່ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ຄົນສ່ວນຫຼາຍ ມັກຈະເຂົ້າໄປຫາບໍລິສັດສັງຫາລິມະຊັບ. ຖ້າເຮົານຳໃຊ້ບໍລິສັດນາຍໜ້າດ້ານອະສັງຫາລິມາຊັບ, ບໍລິສັດ ຈະກວດກາເບີ່ງບັນດາຂໍ້ຜູກມັດຕ່າງໆ ແທນທ່ານ, ພ້ອມທັງ ຊ່ວຍກະກຽມສັນຍາເຊົ່າເຮືອນໃຫ້ພ້ອມ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ເຮົາ ສາມາດຊອກເຮືອນໄດ້ຢ່າງປອດໄພ. ຖ້າເຮົານຳໃຊ້ບໍລິສັດ ນາຍໜ້າ ດ້ານສັງ ຫາລິມະຊັບ, ເຮົາຕ້ອງໄດ້ຈ່າຍຄ່າທຳນຽມນາຍໜ້າ ຕາມລະບຽບການ ເພາະສະນັ້ນ, ກ່ອນຈະຮ້ອງຂໍບໍລິສັດນາຍໜ້າໃດ ຊອກເຮືອນໃຫ້, ຕ້ອງໄດ້ກວດເບີ່ງຄ່າທຳນຽມ ທາງອິນເຕີເນັດກ່ອນ.

ທ່ານຕ້ອງເຮັດສັນຍາເຊົ່າກັບເຈົ້າຂອງເຮືອນຕົວຈິງ ໃນສັນຍາຈະຕ້ອງລະບຸໄລຍະເວລາການເຊົ່າ, ເງິນມັດຈຳ, ຄ່າເຊົ່າລາຍເດືອນອື່ນໆ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ ບາງຄົນອາດຈະເຮັດສັນຍາກັບຜູ້ເຊົ່າກ່ອນໜ້າ ແລະ ຈ່າຍເງິນມັດຈໍາໃຫ້ພວກເຂົາແທນການ ເຮັດສັນຍາໂດຍ ກົງກັບເຈົ້າຂອງ, ໃນກໍລະນີນີ້ ຫາກເຈົ້າຂອງເຮືອນບໍ່ເຫັນດີກັບສັນຍາ ກໍ່ບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບເງິນມັດຈຳຄືນ. ເພາະສະນັ້ນ, ຕ້ອງໄດ້ກວດເບີ່ງບັດປະຈໍາຕົວຂອງເຈົ້າຂອງເຮືອນ ແລະ ເອກະສານສໍາຄັນຂອງເຈົ້າຂອງເຮືອນ ຫຼື ຂອງບຸກຄົນທີ່ໄດ້ ຮັບມອບໝາຍ (ເຊັ່ນ ໃບຮັບຮອງຂອງຜູ້ມີກາປະທັບ ແລະ ໜັງສືມອບສິດເປັນຕົ້ນ) ໃຫ້ດີກ່ອນເຮັດສັນຍາ ໂດຍສາມາດກວດສອບບັດປະ ຈໍາຕົວຂອງ ເຈົ້າ ຂອງເຮືອນໄດ້ຈາກສຳເນົາທະບຽນອະສັງຫາລິມະຊັບ ເຊິ່ງສາມາດກວດຜ່ານທາງອິນນເຕີເນັດໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ ແລະ ຈະເປັນສິ່ງທີ່ ດີຫຼາຍທີ່ຈະກວດສອບໜັງສືຈົດທະບຽນອະສັງຫາລິມະຊັບ ໃຫ້ຮອບຄອບກ່ອນການຈ່າຍເງິນ ລະຫວ່າງການຈ່າຍເງິນ ແລະ ເມື່ອຈ່າຍເງິນແລ້ວ.

ກ່ອນຈະເຊັນສັນຍາ, ສິ່ງສຳຄັນ ຕ້ອງໄດ້ກວດເບິ່ງວ່າ ເຮືອນຫຼັງດັ່ງກ່າວ ມີບັນຫາຜິດປົກກະຕິ ຫຼືບໍ່. ຢູ່ໃນສະມຸດບັນຊີຈົດທະບຽນນັ້ນ ຈະມີການລະບຸ ຊື່ຂອງເຈົ້າຂອງເຮືອນ, ທີ່ຢູ່, ເນື້ອທີ່ເຮືອນ ລວມທັງໜີ້ສິນຂອງເຈົ້າຂອງເຮືອນ ຊຶ່ງສາມາດກວດເບີ່ງໄດ້. ສຳເນົາການ ຈົດທະບຽນນີ້, ເຮົາ ສາມາດຫາຮູ້ໄດ້ທາງອິນເຕີເນັດ ໂດຍຜ່ານເວັບໄຊ້ (www.iros.go.kr, ສະຖານທີ່ລົງທະບຽນ ທາງອີນເຕີ ເນັດຂອງສານສູງ) ຊຶ່ງ ທ່ານ ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໄປທີ່ສຳນັກງານທະບຽນ. ໃນກໍລະນີ ທ່ານ ບໍ່ຮູ້ວິທີເຂົ້າໄປໃນອິນເຕີເນັດນັ້ນ, ສອບຖາມໝູ່ ເພື່ອນທີ່ເປັນເກົາຫຼີ ເພື່ອແນະນຳໃຫ້ກໍ່ໄດ້.

ຕາມກົດໝາຍແລ້ວ ມູນຄ່າມັດຈຳ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້ຢູ່ໃນກົດໝາຍ, ແຕ່ໂດຍທົ່ວໂປແລ້ວ ແມ່ນ 10% ຂອງມູນຄ່າທັງໝົດ. ຕົວຢ່າງວ່າ ເງິນມັດຈໍາທັງໝົດແມ່ນ 2 ລ້ານວອນ, ຄ່າມັດຈຳ ຈະແມ່ນ 2 ແສນວອນ. ສ່່ວນເຫຼືອ 1,8 ລ້ານວອນນັ້ນ ຈຶ່ງມາຕົກລົງກັນຊຳລະ ສ່ວນໃດສ່ວນໜຶ່ງ ພາຍຫຼັງເຂົ້າມາຢູ່ເຮືອນແລ້ວ. ແລະ ຈຳນວນທີ່ເຫຼືອ ແມ່ນຊຳລະໃນມື້ຍ້າຍເຂົ້າເຮືອນກໍ່ໄດ້. ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວ ຜູ້ເຊົ່າ ຈະຊຳລະຄ່າມັດຈຳ ເປັນຄັ້ງດຽວເລີຍ ໃນມື້ຍ້າຍເຂົ້າມາຢູ່ເຮືອນ. ສິ່ງສຳຄັນ ຕ້ອງເກັບໃບຮັບເງີນໄວ້ໃຫ້ດີ.

ບາງຄັ້ງທ່ານບໍ່ສາມາດຍ້າຍໄປຢູ່ບ່ອນອື່ນໄດ້ກ່ອນສັນຍາເຊົ່າເຮືອນເກົ່າ ຊິ້ນສຸດ. ໃນກໍລະນີນີ້ ເຈົ້າຂອງເຮືອນສາມາດຫັກຫຼຸດຈໍາ ນວນຕາມຄ່າເຊົ່າລາຍ ເດືອນຈົນເຖິງວັນຄົບກໍານົດໄດ້ຈາກເງິນມັດຈຳທັງໝົດ ແລ້ວຄືນເງິນທີ່ເຫຼືອໃຫ້ທ່ານ. ຍົກຕົວຢ່າງວ່າ: ທ່ານ ເຊົ່າຫ້ອງໜຶ່ງຢູ່ ໂດຍມັດຈໍາເງີນ 2 ລ້ານວອນ ແລະ ຄ່າເຊົ່າລາຍເດືອນແມ່ນ 150,000 ວອນ, ແຕ່ທ່ານ ຕ້ອງການຍ້າຍອອກ່ອນໝົດສັນຍາ 3 ເດືອນ. ໃນກໍລະນີແບບນີ້, ຖ້າມີຜູ້ມາເຊົ່າຕໍ່ຈາກທ່ານ ໃນທັນທີນັ້ນ ແມ່ນບໍ່ມີບັນຫາຫຍັງ, ແຕ່ຖ້າ ບໍ່ມີຜູ້ມາເຊົ່າຕໍ່ ເຈົ້າຂອງເຮືອນຈະຕັດເງີນຄ່າເຊົ່າທີ່ເຫຼືອ 3 ເດືອນ ທີ່ຕົກເປັນເງີນ 450,000 ວອນ(150,000 ວອນ x 3 ເດືອນ) ຈາກເງີນມັດຈຳແລ້ວ ຈຶ່ງຄືນຈຳນນວນເງີນມັດຈຳທີ່ເຫຼືອ 1,550,000 ວອນ ໃຫ້ທ່ານເທົ່ານັ້ນ ກໍ່ບໍ່ຖືວ່າ ຜິດກົດໝາຍ. ແຕ່ວ່າ, ໃນກໍລະນີ ທ່ານ ໄດ້ແຈ້ງລ່ວງໜ້າ ໜຶ່ງເດືອນ ໃຫ້ເຈົ້າຂອງເຮືອນຊາບວ່າ ຊິຍົກຍ້າຍອອກໄປແລ້ວ ກໍ່ຕາມ, ແຕ່ເຈົ້າຂອງເຮືອນ ບໍ່ຍອມສົ່ງຄືນເງີນມັດຈຳ ໂດຍອ້າງວ່າ ຍັງບໍ່ທັນມີຜູ້ມາເຊົ່າຕໍ່ນັ້ນ ຖືວ່າຜິດກົດໝາຍ. ຖ້າພົບກໍລະນີແບບນີ້, ທ່ານ ສາມາດ ຍື່ນຄຳຮ້ອງຟ້ອງທາງແພ່ງ ໄປຍັງສານ ເພື່ອຂໍເງີນຄືນໄດ້. ແຕ່ວ່າ ຂັ້ນຕອນການຮ້ອງຟ້ອງ ມີຄວາມສັບສົນຫຼາຍ, ສະນັ້ນ ຖ້າພົບກໍລະນີ ດັ່ງກ່າວ, ຢາກແນະນຳໃຫ້ທ່ານ ໄປປືກສາກັບອົງການໃຫ້ຄຳປືກສາທາງກົດໝາຍ(www.klac.or.kr,ອົງການບໍລິການຊ່ວຍເຫຼືອ ໃຫ້ຄຳປືກສາທາງກົດໝາຍ)

ພາຍໃຕ້ໂຄງການຊ່ວຍເຫຼືອດ້ານທີ່ພັກອາໄສພິເສດ, ຄອບຄົວຫຼາຍວັດທະນະທໍາ ຈະໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດ ໃນການໃຊ້ທີ່ຢູ່ອາໄສພິເສດ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງມີການແຂ່ງຂັນກັບຜູ້ສະໝັກທົ່ວໄປ.

ເຮືອນສ່ວນຫຼາຍໃນປະເທດເກົາຫຼີ ຈະໃຊ້ແຮງດັນໄຟຟ້າ 220 ໂວນ ແລະ ຖ້າຫາກເຄື່ອງໃຊ້ໄຟຟ້າຂອງທ່ານເປັນ 110 ໂວນ ທ່ານຈຳເປັນ ຕ້ອງມີໝໍ້ແປງໄຟຈາກ 220 ໂວນເປັນ 110 ໂວນ

ເຮືອນທຸກຫຼັງຈະມີເບກເກີ້ວົງຈອນຮົ່ວລົງດິນ ເພື່ອປ້ອງກັນຄວາມສ່ຽງຈາກກະແສໄຟຟ້າຮົ່ວ ໃນເວລາທີ່ມີກະແສໄຟຟ້າໄຫຼເຂົ້າແຮງ ເກນໄປ ຫຼື ມີບັນຫາກັບທາງເດີນກະແສໄຟຟ້າ ເບກເກີ້ດັ່ງກ່າວກໍ່ຈະຕັດວົງຈອນໄຟຟ້ານັ້ນໃຫ້ໂດຍອັດຕະໂນມັດ ແລະ ຖ້າມັນບໍ່ສາມາດ ເຮັດວຽກ ໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ກໍ່ອາດຈະພາໃຫ້ເກີດອັນຕະລາຍຂຶ້້ນມາໄດ້ ດັ່ງນັ້ນກ່ອນຈະຍ້າຍເຂົ້າ ແລະ ເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າມັນສາມາດ ເຮັດວຽກໄດ້ ຮຽບຮ້ອຍດີ ທ່ານຄວນຈະກວດສອບຢ່າງອບຄອບເສຍກ່ອນ ໂດຍການລອງກົດປຸ່ມທົດສອບເທົ່ານັ້ນເອງ (ປົກກະຕິແມ່ນ ປຸ່ມສີແດງ). ເວ ລາກົດປຸ່ມດັ່ງກ່າວ ລະດັບສະວິກຄວນຫຍັບລົງມາ ຖ້າມັນບໍ່ຫຍັບລົງ ສະແດງວ່າເບກເກີ້ນັ້ນເພ.

ໃນລະດູໜາວ ອາດມີຄວາມສ່ຽງໃນທໍ່ນໍ້າປະປາເຮັດໃຫ້ນໍ້າກ້າມ. ຂ້າງລຸ່ມນີ້ແມ່ນບາງຄຳແນະນໍາ ທີ່ສາມາດຊ່ວຍປ້ອງກັນ ບັນຫາດັ່ງກ່າວໄດ້:

ກ່ອນຈະໃຊ້ແກັດ ຕ້ອງໄດ້ເປີດຫົວກອກທໍ່ແກັດກ່ອນ ແລະ ພາຍຫຼັງ ໃຊ້ແລ້ວ ຕ້ອງໄດ້ປິດຫົວກອກໄວ້ສະເໝີ. ການໃຊ້ແກັດ LPG ຫຼື ທໍ່ແກັດຕົວເມືອງ ຕ້ອງໄດ້ກວດກາຄວາມປອດໄພສະເໝີ. ການທົດສອບວ່າທໍ່ສົ່ງແກັດ ມີການຮົ່ວໄຫຼອອກຫຼືບໍ່ນັ້ນ, ຕ້ອງເອົານ້ຳຢາງ ລ້າງຈານ ປະສົມນ້ຳ ແບບ 1:1 ແລ້ວ ມາເອົາທາໃສ່ທໍ່ແກັດ ຖ້າບໍ່ເຫັນມີຟອດຟູຂື້ນ ສະແດງວ່າ ທໍ່ແກັດນັ້ນ ບໍ່ມີປ່ອງຮົ່ວ, ແຕ່ເມື່ອທາໃສ່ ແລ້ວເຫັນຟອດຟູຂື້ນມາ ສະແດງວ່າ ທໍ່ແກັດນັ້ນ ມີບ່ອນຮົ່ວໄຫຼແລ້ວ ຕ້ອງຟ້າວສ້ອມແປງ ໂດຍໄວ. ສຳລັບ ເຮືອນທີ່ໃຊ້ແກັດຕົວເມືອງນັ້ນ ທຸກໆ 6 ເດືອນໃດ ຈະມີໜ່ວຍງານມາກວດເບີ່ງຄວາມປອດໄພ(ສ່ວນການກວດເບີ່ງປະລິມານນຳໃຊ້ ແມ່ນຈະມາທຸກເດືອນ). ໃນເວລານີ້ ຖ້າເປັນໄປໄດ້, ຢ່າຟ້າວອອກໄປເທື່ອ, ຕ້ອງຢູ່ເຮືອນກ່ອນ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ ສາມາດກວດສອບເບີ່ງໄດ້. ຖ້າເຮົານຳໃຊ້ແກັດບໍ່ຖືກຕ້ອງກັບວິທີ, ມັນອາດຈະເກີດ ອຸປະຕິເຫດທີ່ຮ້າຍແຮງ ຂຶ້ນໄດ້ ໂດຍສະເພາະໃຊ້ເຕົາແກັສໃນເຮືອນຄົວບໍ່ຖືກວິທີ ດັ່ງນັ້ນທ່ານຄວນລະມັດລະວັງກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ ໂດຍທີ່ທ່ານຕ້ອງຮັບປະກັນວ່າພາຍຫຼັງທີ່ເຊົາໃຊ້ ທ່ານຕ້ອງດັບໄຟໃນເຕົາໃຫ້ຮຽບຮ້ອຍ, ທ່ານຕ້ອງສ້າງນິໃສໃຫ້ປິດວາວນິລະໄພທຸກຄັ້ງທີ ໃຊ້ເຕົາແລ້ວ.

ແກັສທຳມະຊາດ ແມ່ນແກັສ ທີ່ນໍາມາໃຊ້ກັບເຕົາແກັສແບບກະປ໋ອງພັກພາໄດ້ ເຊິ່ງຖ້າວາງກະປ່ອງບໍ່ຖືກວິທີ ໄຟກໍ່ອາດຈະບໍ່ອອກໄດ້ ແລະ ທ່ານອາດຈະໄດ້ກິ່ນແກດສ໌໌ຮົ່ວແທນ ແລະ ຖ້າທ່ານຕ້ອງການຖິ້ມກະປ໋ອງແກັສທຳມະຊາດທີ່ໃຊ້ໝົດແລ້ວນັ້ນ ທ່ານຄວນເຈາະຮູກະປ໋ອງ ດ້ວຍຕະປູ ຫຼື ເຫຼັກເສຍກ່ອນ ໂດຍເຈາະໃຫ້ເປັນຮູເພື່ອໃຫ້ອາກາດຖ່າຍເທ ກ່ອນຈຶ່ງຖິ້ມລົງຖັງຂີ້ເຫຍື່ອລີໄຊໂຄ້.

ອຸປະຕິເຫດທີ່ກ່ຽວກັບແກັສສ່ວນໃຫຍ່ນັ້ນ ແມ່ນຍ້ອນຈາກແກັສຮົ່ວ ເນື່ອງມາຈາກການຂາດຄວາມເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ອຸປະຕິເຫດຕ່າງໆ ທີ່ ກ່ຽວກັບແກັສນັ້ນເອງ ເຊິ່ງອຸປະຕິເຫດທີ່ເກີດຂຶ້ນມັກຈະມາຈາກການເກີດການສຳລັກ ແລະ ເກີດການລະເບີດຂຶ້ນ ດັ່ງນັ້ນຖ້າກວດກາ ແລ້ວພົບວ່າມີແກັສຮົ່ວ ກໍ່ຄວນປະຕິບັດດັ່ງນີ້ທັນທີ:

ເຄື່ອງເຮັດຫ້ອງອຸ່ນ ຖືວ່າ ໄດ້ຕິດຕັ້ງທົ່ວທຸກເຮືອນ ໃນຂອບເຂດຕ່າງໆໃນຕົວເມືອງ ໝາຍຄວາມວ່າ ເພີ່ນຕິດຕັ້ງລະບົບທໍ້ນ້ຳອຸ່ນອ້ອມຮອບ ພື້ນ ຊັ້ນໃຕ້ດິນ ໂດຍເວລາເຮົາເປີດສະວິດແກັດແລ້ວ ມັນຈະຕົ້ມນ້ຳແລ່ນໄປມາໃສ່ໃນພື້ນເຮືອນ ໂດຍຈະເຮັດໃຫ້ພື້ນອຸ່ນ.

ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ຈະປະກອບມີໝໍ້ຕົ້ມ ທີ່ໃຊ້ເຊື້ອໄຟເປັນຖ່ານຫີນ ນໍ້າມັນແກັສແອວພີຈີ ຫຼື ແກັສແອວເອັນຈີຊີຕີ້ກໍ່ໄດ້, ສໍາລັບຖ່ານຫີນ ລາຄາ ຈະຖືກ ແຕ່ຄວນຕ້ອງກວດສອບທຸກໆ ສາມ ຫຼື ສີ່ຊົ່ວໂມງ ເພື່ອຮັກສາໄຟເອົາໃວ້, ໃນຂະນະທີ່ນໍ້າມັນ ແລະ ແອວພີ ຈີນັ້ນມີລາຄາແພງອີກຄັ້ງກໍ່ຕ້ອງມີການເຕີມທຸກໆຫຼາຍອາທິດ, ສ່ວນແກັສແອວເອັນຈີນັ້ນຈະຖືກ ແລະ ຮັບປະກັນໄດ້ເຖິງ ຄວາມ ຕໍ່ເນື່ອງ ແລະ ຄວາມສະໝໍ່າສະເໝີໄດ້ຕະຫຼອດທັງທໍ່ ເຊິ່ງສາມາດໃຊ້ໄດ້ທັງເພື່ອຫຸງຕົ້ມ ແລະ ເຮັດຄວາມຮ້ອນພາຍໃນ ທົ່ວເຮືອນ ບໍລິເວນ ທີ່ມີທໍ່ແກັສ ແອວເອັນຈີຊີຕີ້ເດີນຜ່ານກໍ່ມັກຈະມີລາຄາແພງ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມກໍ່ຖືວ່າຄຸ້ມຄ່າພໍສົມ ຄວນເມື່ອພິຈາລະນາຈາກ ການທີ່ທ່ານ ສາມາດປະຢັດຄ່າເຊື້ອເພີີງ ເພື່ອການເຮັດຄວາມສະອາດໄດ້ໃນໄລຍະຍາວ. ເວລາເຊົ່າເຮືອນ, ຕ້ອງໄດ້ກວດກາເບີ່ງວ່າ ເຮືອນຫຼັງດັ່ງກ່າວ ມີລະບົບແກັດຕິດຕັ້ງໃສ່ແລ້ວບໍ່. ສຳລັບ, ເຮືອນ ທີ່ໄດ້ຕິດຕັ້ງລະບົບທໍ່ແກັດແລ້ວ ຄ່າເຮືອນ ອາດຈະແພງກວ່າ, ແຕ່ວ່າ ລະບົບນີ້ ສາມາດປະຢັດຄ່າທຳຫ້ອງອຸຸຸ່ນໄດ້ ໂດຍເບີ່ງໄປອີກມຸມໜຶ່ງແລ້ວ ມັນກໍມີຜົນກຳໄລກວ່າເຮືອນທີ່ບໍ່ມີການຕິດຕັ້ງ.

ເຄື່ອງທຳຄວາມຮ້ອນ ແລະ ເບາະໄຟຟ້າ ແມ່ນໃຊ້ເພື່ອສ້າງຄວາມອົບອຸ່ນ ແຕ່ມັນອາດຈະເຮັດໃຫ້ບິນໄຟຟ້າຂອງທ່ານແພງເກີນໄປ ແລະ ອາດ ຈະກະຈາຍຄື້ນແມ່ເຫຼັກໄຟຟ້າອອກມາຫຼາຍເກີນໄປໄດ້ ດັ່ງນັ້ນຄວນແນ່ໃຈວ່າທ່ານໃຊ້ຢ່າງເໝາະສົມ ນອກຈາກນີ້ ທ່ານຄວນລະ ມັດລະວັງ ບໍ່ໃຊ້ມັນຫຼາຍຈົນເກີນໄປ ເນື່ອງຈາກວ່າອາດເກີດອັນຕະລາຍໄດ້ ເພາະວ່າມັນອາດຈະຮ້ອນຈົນເກີດໄຟກໍ່ເປັນໄດ້.

ສ່ວນຫຼາຍເພີ່ນໃຊ້ແກັສຮີດເຕີ້ໃນອາຄານໃຫຍ່ ແຕ່ຕ້ອງເປັນບ່ອນທີ່ມີອາກາດຖ່າຍເທພໍສົມຄວນ ແລະ ຖ້າທ່ານເຜີນອນຫຼັບໄປໃນຂະນະ ທີ່ມັນເຮັດວຽກຢູ່ ກໍ່ອາດຈະພາໃຫ້ຂາດອົກຊີແຊນໄດ້ ເຊິ່ງຖືວ່າເປັນອຸປະຕິເຫດທີ່ຮ້າຍແຮງ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຈໍາເປັນຕ້ອງໃຊ້ໃນບໍລິເວນທີ່ມີອາ ກາດຖ່າເທອີ່ຫຼີເທົ່ານັ້ນ.

ທ່ານສາມາດໂທເບີ 100 (KT), 106 (SK broadband) ໄດ້ຈາກທຸກທີ່ໃນປະເທດ ເພື່ອຂໍຕິດຕັ້ງໂທລະສັບ ໂດຍຍົກໂທລະສັບຂອງ ທ່ານຂຶ້ນມາກົດໂທໝາຍເລກດັ່ງກ່າວ ຈາກນັ້ນທ່ານຈະໄດ້ຮັບການຕໍ່ສາຍໃຫ້ລົມກັບສູນການໂທທີ່ເບິ່ງແຍງເລື່ອງຕ່າງໆ ສໍາລັບການຈ່າຍ ຄ່າໂທລະສັບນັ້ນ ກໍ່ສະດວກທ່ານສາມາດເລືອກໃຊ້ການຕັດເງິນໃນບັນຊີແບບອັດຕະໂນມັດ ເຊິ່ງຈະຕັດບັນຊີດ້ວຍຄ່າທຳນຽມ ບໍລິການ ຈາກ ບັນຊີທະນາຄານຂອງສະມາຊິກເປັນປະຈໍາທຸກເດືອນ ຫຼື ທ່ານສາມາດເຂົ້າເບິ່ງເວັບໄຊທ໌ຂອງຈີໂຣ (www.giro.or.kr, ☎1577-5500) ກໍ່ໄດ້ ແລະ ວິທີທີ່ກ່າວມານັ້ນ ທ່ານກໍ່ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໄປທະນາ ຄານດ້ວຍຕົວເອງເລີຍ.

ໃນປະເທດຈະຂາຍໂທລະສັບມືຖືບໍ່ແພງ ແລະ ຄິດໄລ່ການເສຍຄ່າໂທເປັນລາຍເດືອນໃຫ້ຄົນທີ່ບໍ່ແມ່ນສັນຊາດເກົາຫຼີ. ທ່ານສາມາດໃຊ້ເງິນ ສົດຊື້ໂທລະສັບມືຖືໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ ໂດຍທ່ານຕ້ອງລົງທະບຽນບັດເພື່ອຂໍໝາຍເລກເບີໂທສຳລັບທ່ານໂດຍສະເພາະເລີຍ.

ຖ້າທ່ານບໍ່ມີບັດລົງທະບຽນ ທ່ານຕ້ອງໄດ້ໃຊ້ບໍລິການແບບຈ່າຍກ່ອນ (pre-paid) ເຊິ່ງເອີ້ນກັນວ່າ “ບັດໂທລະສັບ” ("card phone). ເຊິ່ງການບໍລິການນີ້ຈະບໍ່ມີຄ່າທໍານຽມສະມັກ ແລະ ຈະຄິດຄ່າບໍລິການຕ່າງຈາກລະຄາປົກກະຕິ ເຊິ່ງແພງກ່ວາຄ່າບໍລິການ ຂອງໂທລະສັບມື ຖືທົ່ວໄປເຫູັກໜ້ອຍ ແລະ ທ່ານສາມາດເຕີມເງິນຄ່າໂທລະສັບແບບ pre-paid ຂອງທ່ານດ້ວຍຈໍານວນເງິນ ທີ່ແຕກຕ່າງ ອອກໄປເລີ່ມຕົ້ນທີ 10,000 ວອນ. ບັດດັ່ງກ່າວສາມາດຊື້ໄດ້ໄກ້ໆ ໂຮງງານທີ່ມີພະນັກງານຊາວຕ່າງຊາດຫຼາຍ, ຕະຫຼາດອາຫານຕ່າງປະເທດ, ຫ້ອງການໄປສະນີ (ມີການຂາຍແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມພາກພື້ນ. ກະລຸນາປຶກສາ ☎1588-1300), ຫຼືຈະຊື້ທີ່ຮ້ານຂາຍຂອງຕົວແທນການສື່ສານກໍ່ໄດ້.

ສໍາລັບການໃຊ້ໂທລະສັບສາທາລະນະ ທ່ານຕ້ອງໃຊ້ຫຼຽນ ຫຼື ບັດຈ່າຍເງິນລ່ວງໜ້າ. ຖ້າທ່ານເລືອກເຂດເວລາໄດ້ດີ ທ່ານກໍ່ສາມາດປະຢັດ ຄ່າໂທທາງໄກໄປຕ່າງປະເທດໄດ້. ຄ່າບໍລິການຄ່າໂທລະສັບ ແມ່ນ 70 ວອນ ຕໍ່ 180 ວິນາທີ, ແລະ ຄ່າໂທທາງໄກແມ່ນ 70 ວອນຕໍ່ 38 ວິນາທີ.

ໂທລະສັບສາທາລະນະ ຈະມີປຸ່ມກົດໂທເບີສຸກເສີນສີແດງ ເຊິ່ງທ່ານສາມາດໃຊ້ແຈ້ງຕໍາຫຼວດ, ດັບເພີງໄດ້ ໂດຍການກົດປຸ່ມດັ່ງກ່າວ ຈາກນັ້ນ ກໍ່ຕາມດ້ວຍໝາຍເລກບໍລິການ ໂດຍບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໃຊ້ຫຼຽນ ຫຼື ບັດໂທລະສັບເລີຍ. ຄວນຈື່ໝາຍເລກສຸກເສີນຕໍ່ໄປນີ້ໃວ້ ເປັນຂໍ້ມູນ:

ເພື່ອທີ່ຈະໂທລະສັບ ໄປຕ່າງປະເທດ ໂດຍໃຊ້ໂທລະສັບສາທາລະນະ, ຂໍແນະນໍາໃຫ້ທ່ານຊື້ບັດໂທທາງອິນເຕີເນັດ, ຫຼື ຊື້ຈາກຮ້ານຂາຍ ເຄື່ອງສໍາລັບຊາວຕ່າງຊາດ ຫຼື ຮ້ານສະດວກຊື້ທົ່ວໄປກໍ່ໄດ້.

ໃນປະເທດເກົາຫຼີ ມີຮູບແບບກະຈາຍສັນຍານຊະນິດຕ່າງໆຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ ທີ່ໃຫ້ບໍລິການສັນຍານທົ່ວໄປ, ສັນຍານໂທລະພາບເຄເບີ້ນ, ການກະຈາຍສັນຍານໃນພາກພື້ນ, ສັນຍານທາງດາວທຽມ (Sky Life), ເຊັ່ນດຽວກັນກັບການກະຈາຍສັນຍານພາກພື້ນດິນ (KBS, MBC, and SBS). ວ່າງໝໍ່ໆ ມານີ້ ໂທລະພາບທີ່ຈ່າຍຜ່ານອິນເຕີເນັດ ກາຍເປັນທີ່ນິຍົມຫຼາຍ. ບາງບໍລິສັດສັນຍານໂທລະພາບເຄເບີ້ນ ໃນພາກ ພື້ນ ຫຼື IPTV ໄດ້ໃຫ້ບໍລິການແບບພ້ວງກັນກັບອິນເຕີເນັດຄວາມໄວສູງ. ດັ່ງນັ້ນຖ້າທ່ານສະມັກໃຊ້ບໍລິການທັງ ສອງໄປພ້ອມໆ ກັນ ທ່ານກໍ່ຈະໄດ້ບໍລິການໂດຍລວມທີ່ລາຄາຖືກກ່ວາປົກກະຕິ. ຖ້າທ່ານສົນໃຈທີ່ຈະໃຊ້ສະເພາະອິນເຕີເນັດພຽງຢ່າງດຽວ ໃຫ້ທ່ານປຽບທຽບການບໍລິການ ແລະ ລາຄາທີ່ສະເໜີໂດຍຜູ້ໃຫ້ບໍລິການ ສື່ສານ ແຕ່ລະລາຍຢ່າງຮອບຄອບ, ຖ້າທ່ານບໍ່ສາມາດຈ່າຍຄ່າອິນເຕີເນັດສ່ວນຕົວຢູ່ເຮືອນໄດ້ ທ່ານກໍ່ສາມາດມີຫ້ອງ ພີຊີ (PC room) ໃກ້ບ້ານ ທ່ານເປັນທາງເລືອກທີ່ປະຢັດ ເຊິ່ງເປີດໃຫ້ບໍລິການຕະຫຼອດ 24 ຊົ່ວໂມງ ແລະ ລາຄາຈະຢູ່ທີ່ 1.500 ເຖິງ 2.000 ວອນຕໍ່ຊົ່ວໂມງ ເຊິ່ງຂຶ້ນ ກັບເຂດທີ່ມັນຕັ້ງຢູ່.

ຂີ້ເຫຍື່ອແມ່ນຈະຖືກແຍກອອກເປັນແຕ່ລະປະເພດ ແລະ ມີມື້ ແລະ ເວລາເກັບສະເພາະ. ສິ່ງສໍາຄັນຄື ທ່ານຄວນແຍກແລະບັນຈຸຂີ້ ເຫຍື່ອ ຂອງທ່ານແຕ່ລະປະເພດອີງຕາມຄູ່ມືໃນເມືອງຂອງທ່ານ. ປົກກະຕິແລ້ວຈະເກັບຂີ້ເຫຍື່ອໃນຕອນເຊົ້າ ເຊິ່ງທ່ານຄວນເອົາຂີ້ເຫຍື່ອຂອງ ທ່ານ ອອກມາໄວ້ໜ້າບ້ານຫຼັງ 10 ໂມງກາງຄືນໃນຄືນກ່ອນລົດເກັບຂີ້ເຫຍື່ອຈະມາເອົາ.

ຂີ້ເຫຍື່ອທົ່ວໄປ ທີ່ບໍ່ແມ່ນສິ່ງເສດເຫຼືອອາຫານ ແລະ ສິ່ງທີ່ນຳມາໃຊ້ຄືນໄດ້ນັ້ນ ແມ່ນໃຫ້ຈັດແບ່ງໃສ່ຖົງຢາງຂີ້ເຫຍື້ອ ແຍກເປັນແຕ່ ລະຊະນິດແລ້ວ ຈຶ່ງຖີ້ມ.

ຂຶ້ນກັບແຕ່ລະຂົງເຂດທີ່ທ່ານອາໄສຢູ່, ທ່ານຄວນຄັດແຍກສິ່ງເສດເຫຼືອ ແລະ ຖິ່ມໃສ່ຖົງສໍາລັບໃສ່ຂີ້ເຫຍື່ອຈາກເສດອາຫານ ຫຼື ຖິ້ມລົງຖັງ ສະເພາະ. ໃນແຕ່ລະຂົງເຂດ ກໍ່ມີລະບົບ RFID ແລະ ລະບົບທໍາລາຍເສດອາຫານໂດຍຂຶ້ນກັບແຕ່ລະທ້ອງຖິ່ນ.

ສຳລັບຂີ້ເຫຍື້ອ ທີ່ສາມາດໝູນໃຊ້ຄືນໄດ້ ປະກອບມີ: ເຈ້ຍ, ແກ້ວ, ເຫຼັກ, ກະປ່ອງ, ຖົງຢາງ, ເຈ້ຍຫໍ່(ປະເພດທີ່ມີ ມີຮູບສາມແຈໝາຍ ໃສ່ວ່າ ໝູນໃຊ້ຄືນໄດ້ ເຊັ່ນ: PP, OTHER, LDPE ແລະ ອື່ນໆ ທີ່ມີເຄື່ອງໝາຍ) ຢາງພຣາສະຕິກ (ຕຸກນ້ຳອັດ ລົມ,ຕຸກຢາງ ບັນພອດ(EPS), ວັດສະດຸຫຸ້ມຫໍ່(ໂຟມສະຕິໂຣ), ກ່ອງ(ຕຸກນ້ຳຫວານ, ຕຸກສະບູ) ແລະ ອື່ນໆ, ຊຶ່ງເຫຼົ່ານີ້ ລ້ວນແລ້ວແຕ່ແມ່ນ ຂີ້ເຫຍື່ອທີ່ເກັບມາໝູນໃຊ້ຄືນໄໝ່ໄດ້ ສະນັ້ນ ຕ້ອງປະໃວ້ໃຫ້ແຫ້ງ ແລະ ທຸບໃຫ້ແປ ກ່ອນຈຶ່ງຖິ້ມ. 

ເພື່ອທີ່ຈະຖິ້ມຂີ້ເຫຍື່ອຂະໜາດໃຫຍ່ ເຊັ່ນເຟີນີເຈີ ຫຼື ເຄື່ອງໃຊ້ໄຟຟ້າທີ່ເພແລ້ວ ທ່ານຈະຕ້ອງໄປຊື້ສະຕິກເກີ້ຈາກສູນຊຸມຊົນຂອງທ່ານ ເພື່ອ ເອົາມາຕິດໃສ່ຂີ້ເຫຍື່ອດັ່ງກ່າວ ຈາກນັ້ນທ່ານຈຶ່ງສາມາດເອົາຂີ້ເຫຍື່ອນັ້ນມາວາງຖິ້ມໃວ້ໜ້າບ້ານ ເພື່ອໃຫ້ທາງພະນັກງານອະນາໄມ ມາເກັບ ເອົາໄປ, ສໍາລັບລາຄາຂອງສະຕິກເກີ້ ຈະແຕກຕ່າງກັນອອກໄປຕາມປະເພດ ແລະ ຂະໜາດຂອງຂີ້ເຫຍື່ອ ເຊິ່ງຮ້ານຄ້າຍ່ອຍ ບາງຮ້ານ ກໍ່ໄດ້ ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຂາຍສະຕິກເກີ້ນີ້ເຊັ່ນກັນ ຂຶ້ນກັບນະໂຍບາຍຂອງແຕ່ລະຂົງເຂດ. ໃນຂະນະທີ່ອາພັດເມັນບາງບ່ອນ ຈະສາມາດຈັດການ ກັບຂີ້ເຫຍື່ອດັ່ງກ່າວແທນທ່ານໄດ້ ຖ້າທ່ານຈ່າຍຄ່າບໍລິການໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ.