សៀវភៅមគ្គុទេសក៏សម្រាប់ការរស់នៅប្រទេសកូរ៉េ

ក្រុមគ្រួសារកូរ៉េមានលក្ខណៈប្លែកពីគេ។ ជនអន្តោប្រវេសដោយអាពាហពិពាហទាំងឡាយអាចមានភាព ងាយ ស្រួលក្នុងការសំរបជីវិតទៅនឹងគ្រួសារថ្មីនឹងការស្វែងយល់ពីវប្បធម៌នៃប្រទេសកូរ៉ ប្រសិនបើគេយល់ ដឹងអំពីអត្តចរិកនៃក្រុមគ្រួសារកូរ៉េ។ គួររំលឹកផងដែរថាវប្បធម៌នៅក្នុងគ្រួសារអាចខុសគ្នាទៅតាមគ្រួសារ នឹង តាមតំបន់។ វប្បធម៌កួរ៉េមានលទ្ធិខុងជឺជាមូលដ្ធាន។ ដូច្នេះ វប្បធម៌នៅក្នុងគ្រួសារកូរ៉េ មានលក្ខណៈ ស្រដៀងទៅ នឹងវប្បធម៌នៅក្នុងគ្រួសារក្នុងប្រទេស ដែលយកលទ្ធិខុងជឺជាមួលដ្ធាន។ ក៏ប៉ុន្តែវប្បធម៌នៅ ក្នុងគ្រួសារកូរ៉េនេះ ក៏កំពុងតែត្រូវបាន កែប្រែយ៉ាងឆាប់រហ័សដោយសារតែ ការរីកចំរើនយ៉ាងខ្លាំង នៃវិស័យ ឧស្សាហកម្ម។

តាមរយៈអាពាហ៍ពិពាហ៍ ទំនាក់ទំនងគ្រួសារ របៀបនៃការរស់នៅ វិធីនៃការគិត គឺខុសគ្នាដែលបង្កើតបានជា គ្រួសារមួយ។ ដូច្នេះការតម្រូវទៅតាមគម្លាតនៃការគិតអំពីជីវិតក្នុងគ្រួសារនៅដំណាក់កាលដំបូងនៃអាពាហ៍ ពិពាហ៍ គឺមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់។ ក្នុងករណីអាពាហ៍ពិពាហ៍អន្តរជាតិដែលមនុស្សពីរនាក់ជួបគ្នាដែលមាន វប្បធម៌ខុសគ្នា ត្រូវចងចាំថាការខ្វែងគំនិតគ្នាក្នុងការគិតអំពីជីវិតគ្រួសារអាចធំជាងនេះ។ ក្នុងករណីមានការ លំបាកក្នុងជីវិតគ្រួសារដោយសារការខ្វែងគំនិតគ្នារវាងស្វាមី ឬភរិយា គឺសូមអនុវត្តវិធីសាស្ត្រដូចខាងក្រោម។

នៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េ ហូឈីង នឹង ជីឈីងត្រូវបានគេប្រើប្រាស់សំរាប់មនុស្សម្នាក់ អាចខុសៗគ្នាទៅតាមពេលវេលា។ ឈ្មោះកូរ៉េ និងឈ្មោះជាអក្សរចិនត្រូវបាន ប្រើច្រលូកច្រលំគ្នា ។ ចូរគួរតែមានការប្រុងប្រយ័ត្ន បើសិនប្រើពាក្យហូឈីង និងជីឈីងមិនបានត្រឹមត្រូវ វាអាចក្លាយជាមនុស្សអសុជីវធម៌។ ពាក្យ 'ហូឈីង' ត្រូវបានប្រើសំរាប់ហៅនរណាម្នាក់ដោយ ផ្ទាស់ និងចំណែកឯ 'ជីឈីង' គឺត្រូវបានប្រើសំរាប់និយាយទៅនរណាម្នាក់ទៀត នៅពេលថ្លែងប្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ចង្អុលបង្ហាញ គឺ 'ឈីងហូ' ។

នៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េ មានកាបែកចែកការនិយាយជាពីរផ្សេងគ្នា ។ ទៅតាមទំនាក់ទំនង និងឋានៈនៅក្នុងសង្គមការនិយាយ បែបគោរពឬគួរសម ប្រើពេលនិយាយចំពោះមនុស្សចាល់ ចំណែកឯគួរសមតិចជាងនេះ ប្រើនៅពេលដេមនស្សនិយាយ ទៅកាន់ អ្នក មានអាយុ ស្មើរគ្នា ឬ តិចជាង ។

នៅក្នុងជិវិតគ្រួសារមានព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់ៗដូចជា ថ្ងៃខួបកំណើត ការរៀបអាពាហពិពាហ៍ ពិធីបុណ្យសពរបស់សមាជិក គ្រួសារមិត្តភ័ក្រ្តឬសាច់ញាតិ ។ វាមានសារៈសំខាន់ចំពោះគ្រួសារផង និងចំពោះសមាជិករៀងៗខ្លួនផងដូច្នេះអ្នក គួរតេចំណាយពេលមួយចំនួនសំរាប់សមាជិគ្រួសារចំពោះព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ។

នៅកូរ៉េមានពិធីរៀបការពីរយ៉ាង គឺតាមប្រពៃណី និងតាមសម័យ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ ពិធីរៀបការតាមប្រពៃណី លែងនិយមធ្វើស្ទើតែទាំងស្រុង ជំនួសអោយពិធីរៀបការតាមសម័យវិញ។ ការរៀបអាពាហពិពាហ៍ សម័យថ្មីគឺធ្វើឡើងនៅកន្លែងសាលរៀបអាពាពិពាហ៍ សណ្ឋាគារ ព្រះវិហារ និងវត្តអារាម ។ល។ សម្រាប់ពិធី រៀបអាពាហពីពាហ៍ កូនកំលោះពាក់អាវរាត្រីសម្រាប់បុរស កូនក្រមុំស្លៀកសម្លៀកបំពាក់អាពាហ៍ពិពាហ៍។ ទោះបីជាការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍សម័យថ្មីក៏ដោយ ក៏កូនកំលោះ និងកូនក្រមុំ ធ្វើការគោរពថ្វាយជាផ្លូវការ ទៅដល់ឪពុកម្តាយ និងសាច់ញាតិដូចការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍តាមប្រពៃណីដែរ។ ការគោរពថ្វាយនេះ ត្រូវបាន ហៅថា ‘ផេបេក’។

សមាជិកគ្រួសារត្រូវស្លៀកសំលាក់បំពាក់កាន់ទុក្ខ និងបំពាក់សំលៀកបំពាក់ដល់សាកសព។ ជាទូទៅ សំលៀក បំពាក់ត្រូវបានរៀបចំមុនតាំងពីមនុស្សនៅរស់ ។ សំលៀកបំពាក់ខុសៗគ្នាទៅតាមសមាជិកគ្រូសារ ឬតាមតំបន់ ។ ពេលខ្លះសពត្រូវបំពាក់សំលៀកបំពាក់សាច់អំបោះពណ៌ស ឬខ្មៅ ។ ចំពោះភ្ញៀវចូល រួមក្នុងពិធីហាមដាច់ខាតចំពោះការស្លៀកពាក់មានពណ៌ឆ្លុះ ឬពណ៌ស ឬខ្មៅ ។ ក្នុងអំឡុងពិធីមួនសាំ អ្នកគួរតែគោរព និងបួងសួងដល់វីញ្ញាណខ័ន្ធសពជាមួយសមាជិកគ្រួសារដែលមានទុក្ខ ។ ថវិកាបានផ្តល់ដែរ ដល់គ្រួសារនៃសពដើម្បី បង្ហាញពីការអាណិតអាសូរ ។

ពិធីគោរពដល់ឪពុកម្តាយដែលបានស្លាប់ទៅ គឺធ្វើឡើងនៅយប់មុនថ្ងៃដែលពួកគាត់បានស្លាប់ ហើយរបៀបធ្វើ ពិធី មានភាពផ្សេងគ្នា។ អ្នកចូលរួមស្លៀកសំលៀកបំពាក់សាមញ្ញ ដើម្បីគោរពដល់វិញ្ញាណអ្នកស្លាប់។ វាអាចមាន ភាពខុសគ្នា អាស្រ័យទៅតាមសាសនានៃបុគ្គលម្នាក់ៗ និងវប្បធម៌គ្រួសារ។